Lobanja iz groba broj trinaest

Nakon prave pravcate kriminalističke istrage, poljski arheolozi i forenzičari su pre dva meseca najzad potvrdili autentičnost lobanje legendarnog astronoma Nikole Kopernika (1473–1543), čije su zemne ostatke pre tri godine arheolozi iskopali iz grobnice u katedrali u Fromborku u Poljskoj.

Otkriće Kopernikove lobanje je u najveće svetske medije stiglo taman uoči početka Međunarodne godine astronomije kojom su Ujedinjene nacije proglasile 2009. godinu. Tokom ove manifestacije će stoga, bez sumnje, porasti broj naučnih hodočasnika koji dolaze na Kopernikov grob, mada Međunarodna godina astronomije nije direktno posvećena Koperniku.

Ona se uglavnom vrti oko sećanja na Galilea Galileja (1564–1642), koji je u nauci beatifikovan zbog otkrića Jupiterovih satelita i doprinosa širenju teorije o heliocentričnom sistemu sveta, dok njen tvorac Kopernik ostaje u pozadini događaja, isto onoliko kanonizovan kao otac ideje koliko je to bio pedeset godina posle smrti, u vreme kad je Inkvizicija vijala Galileja i druge Kopernikance po renesansnoj Italiji.

U svoje doba, Kopernik je kao ugledan katolički sveštenik u tišini istraživao pokretna nebeska tela, bez ikakvih problema sa crkvenim vlastima. Njegove lične drame nisu se ticale nauke. Osim problema sa optužbama da je imao odnose sa ženama, Kopernik je bio značajna politička figura u nezavisnoj biskupiji Varniji, smeštenoj između zaraćenih Poljske i Pruske.

Danas je Kopernik verovatno najveći poljski nacionalni junak. U prošlosti je više puta osporavano njegovo poreklo koje je povezivano sa pruskim korenima, a nacisti su ga čak proglašavali čistokrvnim Nemcem. Ima izvesne ironije u takvom lokalnom otimanju oko leša čoveka čije je delo imalo ne samo globalan već gotovo sveprožimajući uticaj na celu civilizaciju.

KATEDRALA U FROMBORKU: Posle smrti, Nikola Kopernik je sahranjen ispod poda sedam vekova stare katedrale u Fromborku, gde je bio sveštenik tokom života. Poznat i po svom nemačkom nazivu Frauenburg (što znači grad dame, a vezano za legendu o ledi Suponi, koja je osnovala grad), Frombork se nalazi na severu današnje Poljske, uz samu obalu Baltičkog mora. Tokom duge istorije bio je značajan centar biskupije Varnije i delio je njenu sudbinu, prelazeći iz poljskih u pruske ruke.

Danas je to gradić od svega četiri hiljade stanovnika koji je sasvim koncentrisan oko katedrale i Kopernikovog groba. Međutim, njegov tačan položaj unutar katedrale sve donedavno nije bio poznat.

Ništa o Kopernikovom grobu nije zabeleženo u pisanim dokumentima. On nije ostavio nikakva posebna sredstva kako bi se finansirala sahrana, tako da nije postavljen epitaf koji bi se održao do današnjih vremena. Kripta u katedrali je izgrađena tek početkom XVIII veka, pa je pre toga, svuda ispod mermernih podnih ploča nasumično sahranjen veliki broj fromborskih sveštenika.

Bilo je više uzaludnih pokušaja da se grob pronađe, ali je tek nedavno pokrenuto obimnije arheološko istraživanje. Pre šest godina, na inicijativu Baltičkog istraživačkog centra iz Fromborka, tim poljskih arheologa, okupljen sa više univerziteta i instituta, počeo je da traga za Kopernikovim ostacima.

„Taj zadatak se činio kao traženje igle u plastu sena“, objašnjava vođa istraživača, arheolog Jerži Gasovski u tekstu „U potrazi za grobom Nikole Kopernika“.

Zajedno sa Kopernikovim biografom Jeržijem Sikorskim, Gasovski je našao trag mesta na kome treba vršiti iskopavanja. U katedrali u Fromborku sveštenici su uglavnom bili sahranjivani kod onih oltara na kojima su tokom života vršili službu, a poznato je da je Kopernikov oltar, posvećen svetom Andreju, bio četvrti na desnoj strani crkve.

Pošto su skenirali celu katedralu georadarom i laserskim skenerom, arheolozi su u avgustu 2004. godine raskopali prvih deset kvadratnih metara i počeli da otvaraju grobove kod Kopernikovog oltara, ali nije bilo nikakvih naznaka da je bilo koji od brojnih izvađenih kostura Kopernikov.

Većina ostataka je pripadala muškarcima mlađim od 40 godina, što je bilo uobičajeno vreme smrti za to doba, dok je Nikola Kopernik ima neobično dug životni vek od 70 godina.

DLAKA IZ UPSALE: U sledećoj sezoni je uz druge, raskopan i grob broj trinaest. On je bio vrlo oštećen, ali je u njemu pronađena lobanja koja je pripadala muškarcu starom od 60 do 70 godina. Bila je to najstarija lobanja pronađena u katedrali.

Arheolozi su odmah posumnjali da je baš to Kopernikova lobanja. Na osnovu ove lobanje, u Centralnoj forenzičkoj laboratoriji u Varšavi, profesor Karol Pjasecki je uz pomoć računarske simulacije napravio konstrukciju Kopernikovog lica i uporedio je sa više Kopernikovih portreta.

Pokazalo se da postoji očigledna sličnost. „Značajan je dvostruki vertikalni ožiljak na lobanji, iznad desne jabučice. Kopernikov autoportret ukazuje na sličan defekt u blizini levog oka“, objašnjava šef istraživača Gasovski.

Kako bi se otklonila sumnja, lobanja je podvrgnuta i DNK testovima čiji su rezultati objavljeni u novembru 2008. godine.

U knjizi koju je Kopernik posedovao i koja se danas čuva na Univerzitetu u Upsali u Švedskoj, svojevremeno su pronađene dve dlake za koje se veruje da pripadaju Koperniku.

Švedski genetičari su izdvojili DNK iz ove dlake i uporedili ga sa DNK dobijenim iz pronađene lobanje – pokazalo se da i jedan i drugi genetički materijal pripadaju istoj osobi. Time se, zahvaljujući upravo dlaci iz Upsale, okončala višegodišnja arheološka potraga za „iglom u plastu sena“.

Dalja sudbina Kopernikovih zemnih ostataka još nije poznata. Možda će biti javno izloženi, mada bi to bilo prilično nezgodno rešenje s obzirom na raspadnutost leša. Sarkofag sa tvorcem heliocentričnog sistema neodoljivo bi podsećao na „naučnog“ svetitelja čije su mošti, kako je bivalo u srednjem veku, raskomadane i u komadima izložene zadivljenoj pastvi.