Čovek koji se pojavio niotkuda

Od boemskog grada, starih kafana sa dušom Beograd se pretvorio u balkansku prestonicu noćnog života, ali u formi “fensi” restorana i luksuznih klubova koje čuvaju horde momaka u crnom, dok se unutra okuplja novi krem srpskog društva. Praktično da više ne postoji veći ugostiteljski objekat u gradu koji nije na neki način povezan sa kriminalom ili, u krajnju ruku, kontroverznim biznisom, sofisticiranijim i kulturnijim izrazom za ovo prvo. Ta transformacija, koja se dogodila nekako mimo znanja i opažaja stanovnika glavnog grada, iznjedrila je i neke nove ljude koji su danas spone između crnog keša i luksuza. Jedan od njih je i Aleksandar Kajmaković, zvani Aca Bosanac.

Iako je već prilično dugo na sceni, njegova detaljnija biografija nije poznata javnosti. Krije je vješto, kao zmija noge. Odakle se pojavio, čime se ranije bavio, kao i kako je i kada došao u Beograd, ne zna se. Zna se samo da je rođen 1974. godine, najvjerovatnije u Sarajevu. Zato mu pored nadimka Bosanac pristaje i ovaj drugi – čovjek koji se pojavio niotkuda.

RANI RADOVI

Posljednjih godina nekoliko puta se našao u žiži javnosti. Svakog puta isplivala bi poneka nova stavka u biografiji. Tako je, prema pisanjima medija, najranije pominjanje Kajmakovića u hronici bilo davne 2002. godine, kada mu je, navodno u Budvi, eksplozivnom napravom velike razorne moći dignut u vazduh mercedes CLK 230. Luksuzan automobil u tom periodu. Da li je posredi bio pokušaj atentata ili samo upozorenje, nije poznato, ali se kao potencijalni motiv navode neraščišćeni računi iz Sarajeva.

U beogradskim kuloarima, njegovo se ime prvi put pominje početkom prošle decenije. Neki navode da je bio menadžer, pa zakupac, te naprasno postao vlasnik lokala čija se vrijednost i godišnji obrt mjere u milionima, ali evra. Međutim, ne ide to baš tako. Sudeći po tome da je Kajmaković još prije dvadeset godina imao tu nesreću da mu neko raznese automobil, čini se da je već tada bio aktivan u kakvom-takvom podzemlju. Možda mu je baš to iskustvo omogućilo vrtoglav uspon u beogradskom ugostiteljstvu.

Aleksandar Kajmaković prilično je aktivan na društvenoj mreži Instagram. U opisu su popisani lokali koje drži, luksuzan život kroz fotografije i veliki broj pratilaca, aluzija da je sve to zapravo njegovo. Najstarije dostupne objave i fotografije na kojima je označen ukazuju da je bio dio “ekipe” poznatih beogradskih splavova, poput Porta, koji danas navodno drži. Pod tim “ekipa” podrazumjeva se tim menadžera, promotera i ostalih angažovanih u noćnim ugostiteljskim objektima, koji nemaju stvarno vlasništvo nad tim objektima, ali zarađuju od nekog procenta. Na fotografijama se vidi u društvu osoba koje su i dalje uglavnom menadžeri u manje-više istim lokalima po Beogradu.

Međutim, kako se baš Kajmaković uzdigao na viši nivo? Nije tajna da dosta menadžera budu u nekom momentu zakonski zastupnici lokala u kojima rade, ali je evidentno da Aca Bosanac, po značaju u paravanskom poslu, odudara od njih. U nekom trenutku, Kajmaković je očigledno stekao povjerenje poslodavca da sve preuzme na sebe. Dok je ideja onoga ko stoji iza njega da u sjenci i ostane, Aci Bosancu, sudeći po samopromociji na društvenim mrežama, “poznatost” prilično godi.

A IZA ACE BOSANCA…

Dugo se u čaršiji šuškalo da iza Aleksandra Kajmakovića stoji kontroverzni biznismen Predrag Ranković, zvani Peconi, istražnim organima poznat još iz devedesetih. Ovaj današnji vlasnik televizije Hepi karijeru je, prema Beloj knjizi organizovanog kriminala iz 2003. godine, započeo sa Surčinskim klanom, uglavnom u poslovima oko pranja novca. Uhapšen je i u akciji “Sablja”, nakon ubistva premijera Srbije Zorana Đinđića, ali je ubrzo i pušten. Dok ime Ace Bosanca još uvijek ništa nije značilo široj javnosti, pominjalo se da je značajan dio poznatijih beogradskih lokala pod direktnom ili indirektnom kontrolom Peconija.

Do prvog javnog povezivanja ove dvojice došlo je 2017. godine, nakon po Peconija vrlo nemilog događaja u hotelu “Prag”. Naime, u njega je, prema riječima očevidaca, nakon kratke rasprave pucao Željko Rutović, ranivši ga u noge. Povod za obračun je bila kupovina zemunskog restorana “Venecija”. Renomirani lokal sa idealnom lokacijom na samom keju nalazio se do tada u državnom vlasništvu. Nekih godinu i po dana ranije zakupila ga je firma Eureka bar, u vlasništvu Aleksandra Kajmakovića, za mjesečnu kiriju u iznosu od milion i po dinara. Kada je pokrenut postupak za prodaju, pojavilo se nekoliko zainteresovanih igrača. Oko su bacili i Peconi, preko Kajmakovića, ali i Željko Rutović, koji je očigledno zahtjevao da se Ranković i Kajmaković povuku. Sve se na kraju završilo obračunom, a restoran je završio u rukama treće osobe.

Predrag Ranković se kroz papire skoro nigdje ne provlači u firmama iza kojih navodno stoji. Međutim, veza njega i Kajmakovića se mogla vidjeti i ranije. Naime, do 2013. godine Kajmaković je bio direktor akcionarskog društva UP Stari grad Beograd, kada ga je sa te funkcije povukao najveći akcionar, firma City port d.o.o., iza koje je stajao Peconi. Iste godine, Kajmakovićeva Eureka bar je od Peconijeve najveće grupacije firmi (Invej) kupila firmu Rex cartorama d.o.o., sa sjedištem u Knez Mihailovoj 52A, što je adresa jednog od restorana “Boutique”.

RESTORANI, KLUBOVI, KAFANE I POZORIŠTE

Svi objekti koje Kajmaković zvanično posjeduje nalaze se na ekskluzivnim lokacijama u Beogradu. U Beton hali su to restoran i kabare klub “Lafayette”, kao i restoran “Temperament”. U tržnom centru Galerija ima restoran “Bottega”, na terazijama “Kazinu”, u Knez Mihailovoj dva restorana “Boutique”, dok se treći iz istoimene serije nalazi na Novom Beogradu, u Ulici Milutina Milankovića. U Skadarliji posjeduje kafane “Tri šešira”, “Dva goluba” i “Zlatni bokal”, naravno, ima i jedan splav – “Port”.

Zanimljivo je da je Kajmaković prije nekih dvije i po godine na svom Instagram profilu najavljivao otvaranje još jednog objekta iz serije “Boutique”. Renoviranje je već uveliko krenulo, ali nije poznato zašto se odustalo od projekta. Naime, lokal je trebalo da se nalazi na Slaviji, u sklopu istoimenog hotela, na platformi iznad kazina. Takođe, prema pisanju lista “Nova”, Aca Bosanac je 2019. godine trebalo da postane vlasnik “Bezistana”, u samom centru Beograda, za šta mu je navodno zeleno svjetlo dala Skupština grada. Odnosno, on je preko svoje firme Eureka bar, registrovane za djelatnost pripremanja i posluživanja pića, trebalo da pronađe “urbanističko rješenje” za Bezistan. Šta je tačno bilo predviđeno nije poznato, ali sudeći po njegovim dosadašnjim poslovnim poduhvatima, vjerovatno još jedan restoran i klub.

Pored ugostiteljskih objekata, Kajmaković posjeduje i luksuzan vozni park. Prema pisanjima medija, u njemu su se u nekom trenutku mogla pronaći vozila tipa maserati, hamer, ali i još nekoliko drugih džipova.

Većina Kajmakovićevih poslova ide preko firme Eureka bar d.o.o., osnovane 2011. godine. Ostale firme koje su se povezivale sa Peconijem, a istovremeno sarađivale sa ovom pomenutom, pripojene su joj u nekom trenutku. Tako je Eureka u decembru 2020. godine pripojila City Port d.o.o., te tako postala najveći vlasnik akcionarskog društva UP Beograd Stari grad, u kome je Kajmaković sedam godina ranije bio direktor. U junu 2021. godine Kajmakovićeva firma pripaja i Beorest d.o.o. Beograd, a u decembru iste godine i Rex Cartoramu.

Nedavno je Eureka bar d.o.o. na licitaciji kupila i Geneks kulu, jedan od posljednjih beogradskih simbola, i to za 2,4 milijarde dinara.

Preko firme Eureka bar d.o.o. Kajmaković je vlasnik i firme Beojana d.o.o., zbog koje se i našao u žiži javnosti proteklih dana. Naime, ispostavilo se da je upravo ova ćerka firma suvlasnik više od pet stotina kvadrata prostora na Trgu Republike, koje koristi pozorište za djecu “Boško Buha”. Pozorište, koje se tu nalazi još od 1950. godine, kada je i osnovano, privremeno se iselilo iz prostora 2015. godine radi rekonstrukcije. Do toga nikada nije došlo zbog problema u imovinsko-pravnim odnosima, tako da rekonstrukcija nikada nije ni započeta. Dvadesetog marta ove godine, zaposleni u ovom pozorištu izašli su u javnost i tražili od Grada da razriješi situaciju. Kada je pozorište iseljeno, prostor je pripadao Gradu Beogradu, a “Boško Buha” je imao pravo na njegovo korišćenje na neodređeno vrijeme. Problem nastaje dvije godine kasnije, kada je, navodno greškom, u katastru izvršeno uknjiženje na prostor foajea i sale pozorišta od strane preduzeća “Rubin” Kruševac, da bi se kasnije vlasništvo prenijelo na firmu “Butik” Kruševac. Glumci smatraju da je ovim došlo do otuđenja imovine grada na koju pozorište ima pravo. Sekretarijat za kulturu je u više navrata uputio zahtjev Sekretarijatu za imovinsko-pravne odnose da ispravi grešku. To se, međutim, do danas nije desilo. Inače, vlasnik “Rubina” iz Kruševca postala je, nakon privatizacije 2005. godine, firma Invej Predraga Rankovića Peconija.

VEZE SA ONE STRANE ZAKONA

Aleksandar Kajmaković priveden je u februaru 2021. godine, kada su pripadnici Uprave Kriminalističke policije (UKP) upali u restoran “Boutique trojku” na Novom Beogradu. Hapšenje je izvedeno prilično teatralno, sa dugim cijevima, a povod za lišavanje slobode Ace Bosanca bile su sumnje da je sarađivao sa Veljkom Belivukom.

Iako se tada spekulisalo da je Kajmaković kroz svoje lokale učestvovao u pranju Belivukovog novca, nikakva optužnica do danas nije podignuta protiv njega. Pušten je nakon višesatnog ispitivanja. Mediji su tada, pozivajući se na izvore iz istrage, pisali da je Kajmaković do Belivuka došao preko poznanstva sa tadašnjim predsjednikom Fudbalskog saveza Srbije Slavišom Kokezom, koji mu je navodno preporučio Velju i Mareta za obezbjeđivanje lokala. Aca Bosanac je policiji ispričao da je od 2017. godine imao problema sa navijačima koji su upadali u lokale, pretili gostima i odbijali da plate račun, te da je sve prestalo kada je Belivukova ekipa preuzela obezbjeđivanje. Sa Belivukom i Miljkovićem se navodno uglavnom viđao u “Lafayettu”, ali je povremeno odlazio i u njihov bunker na stadionu Partizana.

Zanimljivo je i da je Kajmaković tada navodno rekao da je u poslovima sa ugostiteljskim objektima “suvlasnik, menadžer i direktor”, te da je tu sa Peconijem, koga je nazvao “prijateljem i kumom”. Takođe je pominjao i poznanstvo sa Dijanom Hrkalović, koja mu je navodno riješila problem sa bosanskim kriminalcem Darkom Elezom, jer mu je ovaj pretio. Portal Direktno je pisao da je Kajmaković tada govorio i o restoranu “Temperament”, objašnjavajući da ga je otvorio zajedno sa Kokezom, bivšim ministrom unutrašnjih poslova Nebojšom Stefanovićem i njegovim kumom Aleksandrom Papićem. Da je Stefanović suvlasnik “Temperamenta” šuškalo se i ranije u javnosti, ali je Kajmaković to kasnije negirao.

Tri mjeseca nakon njegovog hapšenja došlo je do masovne tuče navijača u Beton hali, kada su razbijena dva lokala. Jedan od njih je “Temperament”.

Iz godine u godinu djeluje da moć Aleksandra Kajmakovića raste. Da li je to samo prividno, odnosno da li samo jačaju zvijerke iza njega, pa i on sa njima, nije toliko ni bitno. Činjenica je da ni Aca Bosanac nije tako zamjenjiv kao što se mislilo. Dugo je na terenu, vješto pliva, a imovinu samo uvećava. Dosad je izbjegao već nekoliko sukoba.