foto: stevo vasiljević
Od prve “corona free” destinacije u Evropi do jedne od svetskih država najpogođenijih pandemijom, epidemiološka kriva Crne Gore prepuna je vrhova i padova. Crnogorska dilema leži u tome da li sve postignuto u borbi protiv virusa “mora” biti žrtvovano u periodu od juna do septembra, zarad spasa turizma
Kada je u februaru 2020. godine korona stigla na tlo evropskog kontinenta, spisak država koje su zabilježile slučajeve novog virusa rastao je iz dana u dan i više ga ništa nije moglo zaustaviti. Crna Gora je “pala” posljednja. Nekoliko dana je bila jedina evropska zemlja u kojoj nije bilo zaraženih. To se promijenilo 17. marta, kada su zvanično registrovana prva dva slučaja. Da će bolest stići bilo je neminovno, pa je tadašnja vlada preventivno donijela prilično oštre mjere. Obustavljena je nastava u školama, kafići i restorani su zatvoreni, ograničena su okupljanja, a privremeno je zaustavljen i međunarodni saobraćaj. Izuzetak su bili jedino crnogorski državljani kojima je omogućeno da se vrate iz inostranstva. U suštini, sem apoteka i prehrambenih prodavnica ništa nije radilo, pa ljudi nisu ni imali preveliku potrebu da napuštaju domove.
Kao preventivu za one koji dolaze iz inostranstva, država je odredila dvije solucije. Prva je bila smiještanje na dvije nedjelje u organizovani karantin, odnosno u neko od angažovanih odmarališta širom Crne Gore. U sobama je boravilo po nekoliko ljudi, a problematično je bilo što oni nisu nužno bili članovi istog domaćinstva, niti su bili testirani pred dolazak u smještaj. Druga opcija bila je samoizolacija to jest zabrana napuštanja kuće 14 dana, koja je naknadno produžena na 28 dana, što je zasigurno bio jedan od najdužih karantina u Evropi.
U posljednjoj nedjelji marta došlo je do naglog porasta broja oboljelih u opštini Tuzi. Na svega desetak kilometara od Podgorice, mjesto sa oko 15 hiljada stanovnika je u jednom danu registrovalo 15 novozaraženih. Iz današnje perspektive taj broj djeluje minorno, ali za tadašnju situaciju u Crnoj Gori bilo je i više nego zabrinjavajuće. Da ne bi došlo do pojave žarišta, vlast je odlučila da uvede kolektivni karantin – potpunu zabranu napuštanja domova za sve stanovnike opštine. Mjesto je odsječeno od ostatka Crne Gore, policija je patrolirala ulicama, a u nekim trenucima su nadgledani i iz helikoptera. Hranu i ostale potrepštine su mještanima od kuće do kuće donosili volonteri. Razlozi za ove drakonske mjere vjerovatno su ležali u strahu nadležnih od prenosa virusa u Podgoricu, koja je blisko povezana sa Tuzima. Bilo kako bilo, broj zaraženih se smirio nakon tri nedjelje karantina, mjere su olabavljene, a mještanima je dozvoljeno da u određenim vremenskim intervalima napuštaju kuće.
ZVANIČNO BEZ VANREDNOG STANJA
U Crnoj Gori je, kao i u Srbiji, uveden policijski čas. Razlika je jedino u tome što u ovoj prvoj vanredno stanje nikada nije zvanično uvedeno. Zabrana kretanja je prvobitno trajala od 19 časova do 5 sati ujutro radnim danima, i od 13 časova vikendom. Tadašnja vlada je uporno negirala da postoji policijski čas, a zabranu predstavljala kao “prilagođavanje situaciji”. Opozicija je upozoravala da se krši Ustav i da Nacionalno koordinaciono tijelo za borbu protiv zaraznih bolesti, koje je pandan srpskom Kriznom štabu, nema ovlašćenja za donošenje takvih odluka. Bilo kako bilo, zabrana kretanja ostala je na snazi nekoliko nedjelja, a u par navrata se iz kuće nije moglo od petka do ponedjeljka. Sredinom aprila ukupan broj zaraženih od početka pandemije iznosio je nešto više od 300.
I kada je policijski čas ukinut, na snazi su ostale zabrane koje su direktno ili indirektno ograničavale kretanje. Parkovi su zatvoreni da bi se spriječili masovna okupljanja i transmisija virusa, ugostiteljski objekti su takođe ostali pod katancem, a zabranjen je i međugradski saobraćaj. Bokeljski dragulj Kotor bio je jedan od rijetkih gradova u Evropi u kom tokom cijelog prvog talasa nije registrovan nijedan slučaj korona virusa. Mjere su u maju postepeno popuštane, a 18. u mjesecu su otvoreni tržni centri i ugostiteljski objekti. Na snazi su ostala samo ograničenja masovnih okupljanja i zabrana međugradskog saobraćaja. Sljedećeg ponedjeljka, tačnije 25. maja, tadašnji premijer Duško Marković proglasio je Crnu Goru “corona free” destinacijom. Danima unazad nije bilo novoinficiranih, a do tada su ozdravili i oni koji su ranije oboljeli. Crna Gora se spremala da spasi šta se spasiti može od turističke sezone.
Predsjednica Sindikata doktora medicine Crne Gore i epidemiološkinja Milena Popović-Samardžić objašnjava za “Vreme” da su oni kao sindikat još od početka upozoravali na manjkavosti zdravstvenog sistema, od kojih su se neke održale i do danas. Ona smatra da se u Crnoj Gori “pati od problema koji se zove prikrivanje istine”, te da je problem govoriti o stvarima “koje nas se tiču”. Kao jedan od prvih izazova, sagovornica ističe nepostojanje “snimka situacije”, koji bi analizirao dostupne kadrove, opremu ili lijekove. Kaže da takva analiza nikada nije urađena u Crnoj Gori.
Popović-Samardžić navodi i da je na početku pandemije zdravstvenim radnicima nedostajalo maski, te da su morali sami da se snalaze. Do negodovanja javnosti je došlo kada su djeca tadašnjeg ministra zdravlja na društvenim mrežama objavila sliku sa specijalnim filter-maskama, kojih zvanično nije bilo ni za doktore. Sindikat je na to reagovao, te je došlo do određenog poboljšanja.
LETO SA KORONOM
Turistička sezona je počela kasnije nego prethodnih godina, a Crna Gora je igrala na kartu sigurne destinacije gdje je korona pobijeđena. Naravno, bilo je potpuno očigledno da će turisti prije ili kasnije dovesti do skoka broja novozaraženih, što se vrlo brzo i dogodilo. Zanimljivo je da se država otvorila za dobar dio zapadnoevropskih zemalja, čiji turisti tradicionalno ne dolaze u Crnu Goru, ali ne i za Srbiju, odakle dolazi ubjedljivo najviše turista. Za prelazak srpsko-crnogorske granice bilo je neophodno crnogorsko državljanstvo ili privremeni boravak, i to uz određivanje dvonedjeljnog karantina. Ova mjera je bila dobar pokazatelj kako se kovid koristio u političke svrhe, s obzirom na to da je pravi razlog ležao u “kažnjavanju” Beograda zbog miješanja u unutarpolitička pitanja Crne Gore – litije i pitanje položaja i imovine Mitropolije crnogorsko-primorske.
Uprkos porastu broja registrovanih slučajeva, kada je već bilo jasno da je “corona free” situacija bila samo privremena iluzija, Vlada je sačuvala primat turizma u odnosu na javno zdravlje. Sličnu politiku sprovodila je tog ljeta i Hrvatska, koja kao i Crna Gora nije imala izbora, s obzirom na značaj turizma za ukupnu privredu. Sredinom jula Crna Gora postaje lider u regionu po broju inficiranih na 100.000 stanovnika, sa preko 1500 zaraženih. Dnevni broj se kretao do stotinu. Na snazi je bilo nošenje maski, držanje distance i održavanje lične higijene. Prve dvije obaveze se na Primorju apsolutno nisu poštovale. Broj ležaljki na plažama je bio reduciran, ali ni to nije bilo toliko bitno, s obzirom da nije bilo dovoljno stranih turista da ih popune. Prema nekim izvorima, sezona 2020. godine prošla je sa 90 odsto turista manje nego 2019. godine.
DRUGA TURA
Avgust je završen sa dvocifrenim broj novooboljelih dnevno i padom režima Mila Đukanovića nakon trideset godina na vlasti. Do smirivanja epidemiološke situacije nije došlo, pa je Vlada krajem septembra pooštrila mjere. Uveden je policijski čas u Nikšiću, Beranama, Andrijevici i Rožajama, kao i kompletno zatvaranje ugostiteljskih objekata u tim gradovima. U Podgorici i Kotoru je samo skraćeno radno vrijeme. Zabrana kretanja je ponovo prošla mimo uvođenja vanrednog stanja. Dnevni broj registrovanih slučajeva je počeo da premašuje stotinu.
Crna Gora se postepeno od šampiona u borbi protiv korona virusa svrstala u tri vodeće države po broju zaraženih na milion stanovnika. Situacija se samo pogoršavala, u novembru je dnevni broj registrovanih prelazio 500, pa je policijski čas produžen, a radno vrijeme kafića i restorana još skraćeno. Kao i u prvom talasu, zabranjene su kućne posjete, iako ta mjera nikada nije mogla biti efikasno iskontrolisana. Do masovnog zaražavanja je došlo i prilikom vjerskih obreda, pogotovo kada su se prisutni pričešćivali istom kašičicom. Pojedini članovi nove vlade, uključujući i premijera Zdravka Krivokapića, nisu se u javnosti pridržavali mjera, što je dodatno poljuljalo već oslabljeno povjerenje građana u zdravstveni sistem.
Popović-Samardžić smatra da je nakon promjene vlasti došlo do određenih pomaka u nabavci opreme, ali da i dalje ne postoje strateški dokumenti o tome u kom pravcu zdravstveni sistem treba da se razvija, što znači da sistemski ništa značajnije nije urađeno. Dodaje da se uglavnom radi o populističkim mjerama i promocijama, u prevodu “šminkanju atmosfere”.
Zabranjeni su dočeci Nove godine i na zatvorenom i na otvorenom, a ograničenja su obuhvatala i božićne praznike. Udruženje ugostitelja Crne Gore, izrevoltirano ovom odlukom, organizovalo je proteste i najavilo da je neće poštovati. Vlada nije popustila, a broj zaraženih je blago smanjen. Krajem januara 2021, crnogorski šef diplomatije Đorđe Radulović optimistično je ocijenio da očekuje da do ljeta Crna Gora postane korona bezbjedna država. Predviđanja su se pokazala i više nego pogrešna.
Sredinom februara, Crna Gora je bila jedina država u regionu u koju nije stigla niti jedna vakcina, a bila je prva u Evropi po broju zaraženih na sto hiljada stanovnika. Vlada je nešto ranije odbila ponudu grčkog biznismena Petrosa Statisa, inače zakupca luksuznog kompleksa Sveti Stefan, koji je htio donirati Sinofarm vakcine. Kako ni mjere koje su bile na snazi nisu donosile značajnije rezultate, spisak gradova koji su stavljeni u karantin je proširen, a na njemu se našla i Podgorica.
U martu se broj novozaraženih blago smanjio, ali je dio stručnjaka izrazio sumnju da je pravi razlog to što se znatno manje ljudi testira nego ranije. Broj umrlih je i dalje ostao na visokom nivou. Do stvarnog poboljšanja epidemiološke situacije došlo je u aprilu – broj dnevnih slučajeva pao je na ispod 200 dnevno, pa su i mjere olabavljene. Na snazi su ostali samo policijski čas od ponoći do pet ujutro i ograničeno radno vrijeme ugostiteljskih objekata. Prve vakcine koje su stigle bile su AstraZeneka, da bi krajem aprila stiglo oko 100 hiljada kineskih vakcina. Fajzer cjepiva su tek naknadno nabavljena.
Maj je donio pripremu za novu turističku sezonu i dodatno popuštanje mjera. Policijski čas je ukinut, kao i zabrana međugradskog saobraćaja vikendom, a svim turistima koji dođu u Crnu Goru obećano je besplatno testiranje i liječenje od korone u slučaju oboljevanja. U junu je ukupan broj zaraženih od početka pandemije prebacio 100.000. Uglavnom sve važeće mjere su ukinute, kao i ograničenja za ulazak u državu svim zemljama koje su bile na zelenoj listi.
“NOVA SEZONA”
Turistička sezona bila je neuporedivo bolja nego ona godinu ranije. Prema zvaničnim podacima, ostvareno je 80 odsto turističkog prometa u odnosu na 2019. godinu, koja je bila rekordna po broju turista. Istina, počela je sa zakašnjenjem, a i naglo je prekinuta kada je Crna Gora usljed pogoršanja epidemiološke situacije počela da vraća mjere. Kovid propusnice su važile od sredine ljeta, ali samo za noćne izlaske. U tom periodu vakcinisanih je bilo oko 36 odsto, a revakcinisanih par procenata manje. Cijena uspješne sezone bio je standardan skok novozaraženih – kraj avgusta je obilježen sa preko 600 novih pacijenata dnevno. Pojava delta soja, do tada najtransmisivnijeg, svakako je išla naruku pogoršanju situacije.
Naredni period obilježili su slabi rezultati postojećih mjera, pa su kovid potvrde postale obavezne i u tržnim centrima, svim ugostiteljskim objektima i prehrambenim prodavnicama. Vakcinacija je, kao i u Srbiji, potpuno zamrla, a povećao se i broj mlađih nevakcinisanih pacijenata među smrtnim slučajevima. Do sredine decembra je ukupan broj preminulih prešao 2300. Kada je i došlo do određenog poboljšanja, pojavila se nova, omikron varijanta, koja je crnogorski zdravstveni sistem ponovo bacila na koljena.
Pred Novu godinu je u samo jednom danu registrovano 1500 novozaraženih. Za ulazak u državu je, pored dokaza o vakcinaciji ili preležanoj bolesti, trebalo posjedovati i negativan PCR ili antigenski test. U jednom trenutku se dnevni broj novozaraženih približio broju od tri hiljade. Smrtnost je bila niža nego ranije, ali je niska stopa vakcinisanosti uticala na opterećenje zdravstvenog sistema.
Omikron je dostigao svoj vrhunac i povukao se. Smirivanju situacije vjerovatno nije kumovao uspješan crnogorski zdravstveni sistem, već oslabljenost virusa i stvaranje kolektivnog imuniteta. Sagovornica “Vremena” smatra da u posljednjih pola godine mjere postoje “na papiru”, ali da je upitno govoriti o njihovoj efektivnosti kada se ne sprovode u praksi. Kaže da Crna Gora nije izgradila sistem koji bi je zaštitio u sličnoj situaciji, te da je sve do sada bilo samo zatvaranje rupa. “Da smo nešto naučili iz kovida, mi bismo do sad imali razrađene sisteme i kanale na koje bismo se mogli osloniti i koristiti ih u druge svrhe”, jasna je Milena Popović-Samardžić. Upravo to rade zemlje na Istoku, koje su svojevremeno naučile lekciju na SARS i MERS virusima.
Broj novozaraženih je i dalje visok u odnosu na broj stanovnika, ali je svakako neuporedivo manji nego na početku ove godine. Prema poslednjem presjeku do zaključenja ovog teksta, registrovano je 185 novoinficiranih. Prvom dozom vakcinisano je 46 odsto stanovnika, sa dvije 45 odsto, a busterom tek 15 odsto građana.
Na graničnim prelazima policija je, često i proizvoljno, odlučivala ko ide u specijalizovani smještajni kompleks, a ko može da se izoluje kod kuće. Ove prve bilo je lako kontrolisati s obzirom da su bili pod nadzorom, ali se ispostavilo da kontrola onih koji su poslati kućama uz obavezu da ih ne napuštaju, nije toliko efikasna. Takođe, nivo samosvjesnosti i odgovornosti pojedinih građana bio je na prilično niskom nivou, što je rezultiralo kršenjem propisanih mjera, te stalnim upozorenjima nadležnih organa.
Nacionalno koordinaciono tijelo za zarazne bolesti odlučilo se 22. marta 2020. godine za korak dalje, i na internetu objavilo spisak sa imenima lica koja su u samoizolaciji. Odluka je donijeta uz saglasnost Agencije za zaštitu ličnih podataka i slobodan pristup informacijama, uz obrazloženje da je jedina alternativa bila uvođenje zabrane kretanja za sve građane. Tadašnja vlada je kolektivnu zaštitu stanovništva stavila iznad prava pojedinaca, što je po mnogima potpuno legitimno, ali ostaje otvoreno pitanje da li je u tom trenutku takva odluka bila neophodna.
Međutim, nije najjasnije šta je tačno trebalo da se postigne sa ovim rješenjem: da li je u pitanju bio pokušaj zastrašivanja onih koji krše samoizolaciju ili podsticanje komšija da ih prijave. Još veći problem je nastao kada su privatne firme počele da zarad svojih interesa prave aplikacije sa spiskovima imena, a došlo je i do toga da su u jednom trenutku procurili i matični brojevi, sa tačnim adresama zaraženih pacijenata. Kada je nekoliko mjeseci kasnije došlo do smjene vlasti u Crnoj Gori, građani čija su imena bila na spiskovima počeli su da tuže državu i dobijaju presude. Na jesen 2021. godine, Vlada je donijela odluku kojom je osudila akt prethodne Vlade, priznala da su spiskovi direktno kršili pravo na privatnost i odlučila da svim pojedincima sa spiska, koji se prijave, isplati kao kompenzaciju tri stotine evra.
Represija se pojačava. Sada već imamo pritvaranja, zatvaranja, i toga će biti sve više. To pokazuje da je režim svestan da više nije u toliko komotnoj poziciji. Onaj deo opozicije koji je iskren mora da shvati da uobičajeni metodi borbe neće dati rezultat. I sada je pitanje: da li smo mi na to spremni ili nismo? Ako nismo, onda da se svi povučemo svojim kućama i da pustimo da ovaj vlada doživotno
Opozicionari su policajce pozivali da skinu šlemove i odlože “antiterorisitičku” aparaturu, ili da se bar vrate u zgradu, iznutra je zaštite i da ne prave bespotrebni cirkus i metež. Na trenutke je situacija bila na ivici ozbiljnijeg incidenta. Jedna fotografija je izazvala veliku pažnju javnosti: bakica iz lokalnog pokreta “Bravo” čuvala je pendrek i balistički štit jednog policajca koji je otišao do toaleta. Još jedan kuriozitet: neki advokati koji su krenuli u sud na ročišta zadržali su se ispred suda, u znak podrške poslanicima – donosili su im vodu iz obližnje trafike. I nama je prekardašilo, reći će jedan. Kako bilo, blokada je bila uspešna
U Novi Sad predsednik Srbije nije došao zbog četrnaest mrtvih (u međuvremenu je taj broj porastao na petnaest). Ali došao je jer su tokom protesta oštećene prostorije Srpske napredne stranke, pokazavši da su mu prozori, a ne ljudi, prioritet. A onda se slikao na sahrani dve devojčice i njihovog dede, žrtava pada nadstrešnice na Železničkoj stanici
U jeku borbe za očuvanje kakvog takvog kredibiliteta vladajuće partije, Aleksandar Vučić, član SNS-a i predsednik Srbije, uglavnom se bavi i svojim omiljenim poslom – političkim intrigama i smicalicama iza kulisa
Džaba vam upinjanje da dokažete da visoka korupcija postoji u Srbiji. Ona je, jednostavno, nezamisliva. A onda padne nadstrešnica sveže renovirane železničke stanice (na slici) i ubije 15 ljudi. I pukne mehur i iz njega počnu da kuljaju laži, krađa, kriminal i korupcija
Kako se, na prvi znak da se otpor može organizovati drukčije nego mirnim šetnjicama, sad najednom vlast i njeni telali dosetiše da „batina ima dva kraja“?
Ministar kulture Nikola Selaković mora da bira između zakona i interesa investitora koji hoće da ruše Generalštab, a koji očigledno zastupa predsednik Vlade Republike Srbije Miloš Vučević
Arhiva nedeljnika Vreme obuhvata sva naša digitalna izdanja, još od samog početka našeg rada. Svi brojevi se mogu preuzeti u PDF format, kupovinom digitalnog izdanja, ili možete pročitati sve dostupne tekstove iz odabranog izdanja.
Vidi sve
