Filmski festivali već nekoliko sezona, tačnije u poslednjoj prokazanoj deceniji, predmet su rasprava u kinematografiji i van nje zbog toga što njihov broj nadmašuje broj filmova nacionalne produkcije. Suštinska zamerka ljudi iz produkcije jeste da festivali „otimaju“ deo budžetskog kolača, a oni koji ih opravdavaju kažu da su to jedine prilike za promociju domaće filmske proizvodnje i susretanje onih koji se bave filmom. Naravno, drži vodu i teza o demetropolizaciji kulture, pa je to prilika da unutrašnjost bar na nekoliko dana bude u fokusu medija koji se bave filmom. Zlobnici će festivale nazvati turističkim manifestacijama, ali ako se bavimo etimologijom same reči, festival i jeste mesto za slavlje onih koji vole film.
Jedan od onih koji već četvrtinu veka nije zapadao u krizu identiteta jeste Festival filmskog scenarija (FFS) u Vrnjačkoj Banji. Fokusiranjem na jedan od najvažnijih aspekata filmskog stvaralaštva, ovaj i ovakav festival unikatan je i u evropskom filmskom prostoru. Jedan od segmenata festivala je i letnja filmska škola, koja nosi ime po nekadašnjem medijatoru Slobodanu Stojanoviću, dramskom piscu, scenaristi i dramaturgu. Na čelu škole je njegov nekadašnji student, scenarista i dramaturg Srđan Koljević, a zahvaljujući podršci Gete instituta iz Beograda škola je prvi put ove godine bila međunarodna, sa studentima iz Češke, Hrvatske, Nemačke… Gostujući predavači bili su profesor sa Visoke filmske škole u Minhenu Valter Lengsfeld i scenarista i reditelj Kristijan Vagner. Zanimljiv je detalj da Lengsfeld svojevremeno na filmsku školu u Minhenu nije primio Vagnera. Ovo je bilo zabavno za polaznike škole, koji su iz ovog primera mogli da se uvere da je filmski akademizam specifičan, i da diploma škole nije automatska ulaznica za kinematografiju.
Scenaristička radionica, ili srpski woorkshop, pažljivo je pripremljena pa su scenarističke ideje polaznika bile već ranije prevedene na zvanični jezik škole – engleski. Sa studentima su osim moderatora radili i gosti, scenaristi i reditelji, a paralelno su rađena i snimanja koja su nukleus buduće, mini festivalske produkcije.
Kao šlag na radnu atmosferu došla je i ponuda već pominjanog Kristijana Vagnera za konkurs za scenario njegovog budućeg filma na osnovu postojećeg sinopsisa.
Iako su rezultati već opipljivi (štampani zbornik radova), tek će budućnost pokazati koliko je ovaj model efikasan.
Ovaj festival je, uz prateći simpozijum sa štampanim zbornikom radova, nesumnjivo našao formulu koja nije iscrpljena samo u prikazivanju filmova, i hrani i piću koje prati ovakve svetkovine.
