U Ulici Kosovke Devojke u Bijeljini nalazi se mala Evangelička crkva u kojoj se okupljaju pripadnici slovačke nacionalne zajednice, pristigli u Semberiju iz Vojvodine odmah nakon odlaska Turaka
Ako ulazite u Bijeljinu sa zapadne strane grada, putem iz Tuzle, proći ćete pored malog uređenog groblja koje odaje utisak da se o njemu neko svesrdno brine. Na svega par stotina metara dalje stižete do uličice koja danas nosi ime Kosovke Devojke i ako tu skrenete levo, nailazite na malu, lepo uređenu i novu crkvu.
Sve ovo ne bi bilo interesantno da nije reč o dva objekta koji već vekovima neguju i održavaju kulturu i tradiciju slovačkog naroda, čiji su se pripadnici u vreme austrougarske vladavine, drugoj polovini 19. veka, odmah po odlasku Turaka naselili ovde tražeći bolji život. U Semberiju su došli iz vojvođanskih mesta, prvo u selo Ljeljanča, a potom i u Bijeljinu. Na meni nepoznatu činjenicu da tu ima Slovaka, skrenuo mi je ražnju Stanislav Stupavski, novinar iz Šida.
Viktorija Stefek 1940…slovačka nošnja;…
Bila je to migracija kojom su se Slovaci obreli najjužnije od svoje matične zemlje. Danas ih u Bijeljini ima oko stotinu duša. Ljubomorno i ponosno čuvaju kulturu, običaje i veru svojih predaka a za šta, kažu, imaju puno razumevanje i podršku većinskog srpskog naroda.
Malo je istorijskih podataka o dolasku Slovaka u Semberiju. U brošuri Slovaci u Bijeljini 2009 Zorana Milanovića i Mile Stanojević piše da su se prve slovačke porodice doselile u Bijeljinu osamdesetih godina 19. veka. Stanojevićeva i Milanović kažu da su koristili podatke koje su našli neobjavljene u pisanoj formi kod članova porodice Pavla Šimona i Helene Gašpar Milošević. U članku “Doseljavanje Mađara i Slovaka u Bijeljinu” Mustafe Grabčanovića u Semberskim novinama piše da je 1885. doseljeno prvih dvanaest porodica Slovaka u mesto Ljeljenču iz vojvođanskih mesta Pivnice, Kovačica, Ljuba, Bingula i Bački Petrovac, a da je tri godine kasnije došla i porodica Jozefa Bartoša iz Kovačice. Zatim su sledile porodice Sljivka, Lakatoš, Trabak, Jurik, Bartoš, Senohradski, Štefek, Šimon, Gašpar, Grnja, Časar, Balaš, Kralik, Lešćan i drugi.
Svadba Eve Stefek 1938…svadba iz 1938. godine
Prve porodice koje su se doselile u Bijeljinu bile su za tadašnje prilike veoma imućne. Imale su kapital kojim su u Semberiji tada mogle da se kupe velike površine obradive zemlje. Štefan Šimon je u Ljeljenči kupio 400 duluma (oko 100 hektara) obradive zemlje, a zatim je digao kredit od 26.000 kruna i kupio još 350 duluma i tako postao jedan od najvećih i najuglednijih zemljoposednika u Bijeljini. Među najuglednijima bio je i industrijalac Jozef Senohradski koji je 1902. kupio zemljište na lokaciji Suljin Han i tu podigao ciglanu koja je sa uspehom radila sve do 1945. Kasnije su doseljavane i manje imućne porodice koje su ili našle posao kod porodice Šimon (imali su i svoju uljaru i vršalicu) i kod porodice Senohradski na njihovoj ciglani, ili su kupovali manja poljoprivredna imanja. Mnogi doseljeni Slovaci bili su i vrsni kovači, kolari, stolari, bravari, krojači.
U početku brakovi su sklapani sa pripadnicima mađarske i nemačke nacionalne zajednice, a zatim i sa pripadnicima srpskog naroda. Danas teško da se može naći bračni par čija oba partnera pripadaju slovačkom narodu. Ovu nacionalnu zajednicu je, međutim, na okupu održala duhovnost – negovanje jezika, običaja i kulture slovačkog naroda.
Posle Drugog svetskog rata Slovaci osnivaju u Bijeljini Slovačku evangelističku crkvenu zajednicu kao filijalu Evangelističke crkvene opštine u Šidu, a tako radi i danas. Godine 1966. porodica Šimon poklanja zemljište u Ulici Kosovke Devojke na kojem je i izgrađena mala crkvena zgrada. Pre trinaest godina, na tom istom prostoru izgrađena je nova zgrada i za crkvu i za novoosnovano Slovačko kulturno umetničko društvo “Juraj Janošik”, koje je nosilac čuvanja i negovanja kulture i običaja bijeljinskih Slovaka.
Za slovačko groblje u Bijeljini vezana je druga priča o porodici Šimon. Početkom 20. veka jedan njihov član pristupio je verskoj zajednici nazarena čije pripadnike nisu hteli da sahranjuju u postojećim grobljima u Bijeljini, pa je porodica Šimon odlučila da parcelu na kojoj je groblje pokloni za potrebe sahranjivanja nazarena. Kasnije su tu počeli da se sahranjuju i pripadnici Evangeličke crkve, pa je to postalo – slovačko groblje.
Šta se zbiva u zemlji i svetu, šta ima u novinama i kako provesti vreme?
Svake srede u podne Međuvreme stiže elektronskom poštom. To je sasvim solidan njuzleter i zato se prijavite!
Na Zanzibaru, gde skoro polovina domaćinstava nema pristup struji, noći su obeležene dimom petrolejskih lampi. Program „Solarne mame” pokazuje da rešenje ne mora doći iz velikih sistema – već iz ruku lokalnih žena koje, uz znanje i solarnu energiju, menjaju svakodnevni život svojih zajednica
Deceniju nakon što je Kina iznenadila globalni lanac snabdevanja dominacijom u električnim vozilima, analitičari primećuju da se ista strateška igra primenjuje i u robotici - ovoga puta sa ključnim novim obrtom: ekosistemima otvorenog koda
StarTech program dodelio je ukupno 500.000 dolara za 12 izuzetnih domaćih inovacija koje nude rešenja za ključne društvene i industrijske izazove – od bezbednosti hrane i sajber zaštite, preko pametnog transporta, do održivog pčelarstva i digitalnog zdravlja.
Lako je zamisliti kako vilom Bokeljkom u gluvo doba noći odjekuje Vučićev glas: „O Trampe, zašto me ne podnosiš?“ Odgovor na Truth Social najverojatnije bi glasio – „Zato što si šibicar“
Niko od nas nema prava na odustajanje od slobode. Neprihvatljivo je klonuti duhom. Neprihvatljivo je napuštanje poslednje linije odbrane. Jer juriš varvara na tužioce i sudije njihov je poslednji atak. Iza toga je ambis
Arhiva nedeljnika Vreme obuhvata sva naša digitalna izdanja, još od samog početka našeg rada. Svi brojevi se mogu preuzeti u PDF format, kupovinom digitalnog izdanja, ili možete pročitati sve dostupne tekstove iz odabranog izdanja.
Šta se zbiva u zemlji i svetu, šta ima u novinama i kako provesti vreme?
Svake srede u podne Međuvreme stiže elektronskom poštom. To je sasvim solidan njuzleter i zato se prijavite!
